Friday, July 3, 2020

Si Flash Elorde at ang mga Suntok ni FPJ




Kung tutuusin, hindi naman talaga boxing movie ang 1964 film Mano-Mano pero bida dito ang Filipino all-time boxing great Gabriel “Flash” Elorde at si Fernando Poe, Jr., ang King of Philippine Movies directed by Efren Reyes (Hindi si Bata Reyes ha. Ibang tao ‘yun.) Kasama dito sina Paquito Diaz, Lito Anzures, Pablo Virtuoso, Dencio Padilla, Victor Bravo, Vic Varrion, Larry Silva, Johnny Montiero with Rebecca at Mila Montanez.

Ang Mano-Mano ay isang action-comedy film at ang ikaapat na pelikula ni Flash Elorde. Sa kanyang entire movie career, si Elorde ay lumabas sa anim na pelikula bago siya bawian ng buhay dahil sa kanser sa baga noong January 2, 1985.

Ito ay umiikot sa kuwento ng apat na mag-kaibigan, sina Nanding (Poe) at Dencio (Padilla) na mga jobless na nakatira sa Tondo hanggang sa makatagpo nila ang mga bagong salta na sina Bay (Elorde) at Pablo (Virtuoso) na mula naman sa Bogo, Cebu. Sa tunay na buhay, si Elorde ay totoong ipinanganak sa nasabing lugar noong Marso 25, 1935. Siya ay mula sa isang mahirap na pamilya at bunso sa 15 magkakapatid.

Isa lang ang napanpansin ko sa mga sine dati kapag pinapanood ko ang mga ito sa YouTube: natural na natural and akting ng mga gumaganap. Hindi kagaya ngayon na pulos OA na ang pag-arte ng mga artista. Kahit atrasado sa mga aspetong teknikal, ang paag-arte noon ay totoong sining at hindi para lamang kumita, sa tingin ko. Dangan kasi naman, ang hahaba ng mga linya o dialogue noon pero despite of this, yakang-yaka itong i-deliver ng mga artista.

Maraming eksena ng buntalan ang pelikula. Tipikal na sangkap ng mga sine noong kamusmusan ko ang rambulan, suntukang grupo-grupo, walang kawawaang boksingan na matatapos lamang at magpupulasan ang mga nag-aaway kung may paparating na sumisilbatong pulis na may dalang batuta. Walang patalim, walang baril, walang gaanong dugo, basta sumbagan lang at upakan gamit lang ang kamao. Black and white pa noon ang sine.

Nakakatawa rin ang batuhan ng linya nina Virtuoso at Padilla bilang mga sidekick nina Elorde at Poe. Si Pablo sa kanyang Cebuanong diksyon at Batangenyo naman ang kay Dencio. Ipinakita din dito ang galing sa gitara ni Virtuoso at ang kaalaman ni Padilla sa nakatatawang pag-awit. Ito ay sa isang eksena ng harana, isang tradisyong Pinoy na katulad ng itinatampok nating pelikula ngayon ay limot na rin ng panahon.

Sa mga bakbakang kalye sa Mano-Mano ay makikita mo ang ilang galaw na boxing fundamentals, wika nga. Kung napanood mo lang ang mga lumang laban noon ni Flash Elorde at ikaw ay totoong boxing enthusiast, madali mong makita na master na master niya ang distansiya. Magaling siya sa step back habang nagka-counter punch. Signature din niya ang angular in and out movement upang malagay siya sa dominant position para umatake. Mga galaw at kilos na in-improve lang ni Manny Pacquiao nang lumaon, sabi.

Pero si Flash Elorde, hindi kagaya ni Pacquiao, kailanman ay hindi nasilaw sa pulitika. Si FPJ naman, nanalo sana kung hindi lang dinaya.

Pero nauna sa pelikulang Mano-Mano, noong 1962, pinagbidahan ni FPJ ang pelikulang Apollo Robles (Oo, naunang gumamit si FPJ ng karakter na pinangalanang “Apollo” sa isang boxing movie kaysa kay Apollo Creed sa Rocky movie franchise.) na istorya ng isang aspiring boxer na iniwan ang kanyang pagiging medical student at umibig sa isang dalagang itinatakwil ang boksing. Ang Apollo Robles ay tumabo noon sa takilya at isa sa mga kauna-unahang boxing movie sa bansa kabilang ang The Flash Elorde Story (1961) na bio-flick ng Pinoy world boxing champ.  

Ayon sa ulat, kinunsulta umano ng mga production staff at ni Gerardo “Gerry” de Leon na direktor nito si Flash Elorde para sa mga boxing and fight scenes ng Apollo Robles. Sinulat ni Simon Santos sa kanyang blog entry noong June 2008 na, “Those pointers became very crucial later in many fight scenes the actor made in his movies. He integrated part of Elorde’s styles and techniques to his own styles and came up with a unique “FPJ rapid and lightning punches” we all know.” So, iyon pala ang umpisa ng cinematic punching style ni Da King na nadala niya hanggang sa Durugin si Totoy Bato (1979) in the coming years.

1950s nang makilala sa mundo ng boksing si Flash Elorde. Sabi nga ng sikat na boxing journalist na si Nigel Collins, “[Flash Elorde] galvanized the nation and carried boxing to greater heights than ever before.”

Noong 1993, si Elorde ang kauna-unahang Asyano na na-induct sa New York-based International Boxing Hall of Fame. Kahit matagal na siyang yumao, mababasa pa rin ang kanyang istorya sa mga text book sa mga paaralan sa buong bansa.

Halos lahat ng pelikula ni FPJ ay kakakitaan ng kanyang rapidong suntok (Gaya sa Roman Rapido), suntok sa mukha pababa sa bodega ng goon na may grand finale na pompyang o kaya ay matitinding wind mill uppercuts. Sa lahat ng sine ni Da King ay may mapapanood kang signature rolling punch.

Bagay na hindi kinayang gawin kailanman ni Flash Elorde sa buong buhay niya.

---------

(Photo; Advocacine’s Blog)










No comments:

Post a Comment