Ready Get Set ….

The political race is on once again. On Monday up to Friday, October 1 to 5, both the contenders and pretenders will be filing their Certificate of Candidacy (COC) before their respective COMELEC offices.

And for those who are having a second thought, you still have enough time to back out. In the article “Candidates Must Follow Logical Step” that appeared in Winning Campaigns Magazine, Holly Robichaud presented necessary steps to start their campaigns with momentum. It maybe from the point of view of a westerner but I think some of them could be applied to Mindoreños who are thinking to jump into the political ring this 2013.

1. Discuss it with your family – Here in Occidental Mindoro the prevailing slogan seems not only “health is wealth” but “family is wealth”, the bigger the family,… there’s a more chance of winning (Just punning!). Discuss your decision with your relatives specially your immediate family members.  Robichaud explained, “If they are not on board, you will never win.” He stressed further, “ The impact of a campaign can be devastating on family life both financially and emotionally.”

2. Try to reflect on and answer these questions yourself with all sincerity “Can I win?” “Can I raise enough money?”  “Is this the year for me?”  “Is the incumbent vulnerable?”  “Can I devote the time to do this?”  Just be true to yourself, hear your inner voices then decide. This way, you are making a good decision to run. Hey, do not believe those who are just pushing you to run for they may be using you for their selfish ends. Or, maybe they are not your true friends and all they want is just put you into trouble.

     3.  Decide why you are running. Again follow the above (No. 2) process this time on the following questions : “What is my rationale for seeking the office?” “ Does it make sense?”  “Can I make a difference?”  “How can I interest people in my campaign?” Remember, we have to articulate why we are running. So, in every occasion, be ready to present your platform of government, to anybody and everybody.

      I just lumped all the other aspects: Conduct a survey or poll. Update your resume. Write and draw a Campaign Plan. Select good, credible campaign manager and find the key team members for your campaign. Of course, raise seed money.

  

     So when you are ready, you got to go! Go to the COMELEC for filing of the COC on time. When you are firmly determined to stay in the race, go for it!

Expect changes in your life, especially when you are a first timer in politics. Expect to taste mud, figuratively and literally. You may temporarily (or permanently) lose some of your closest friends. Expect that your friends and relatives will be dismayed at some things that will be said against you, especially on the campaign stage or over the local radio. They can also be targets, remember. 

Though the road to victory is as hellish as the roads of Occidental Mindoro during rainy season, victory at the end is still sweet.

   

Good luck everyone…

-----------

Source: Candidate Must Follow Logical Step
(Photo: http://www.news.nfo.ph)

Rez Cortez Goes to Sablayan

Rez Cortez, my favourite movie villain next to Johnny Montiero, came to Sablayan last Tuesday, September 18 not as an actor but as consultant of the Social Housing and Finance Corporation (SHFC). In behalf of Vice President Jejomar C. Binay as chairman of the Housing and Urban Development Coordinating Council (HUDCC) and as ex-officio chair of the SHFC, the versatile Filipino thespian distributed the much-awaited land titles for around 20 members of the Gary-Cris Village Homeowners Association located at Brgy. Poblacion. The SHFC is committed to uplift the living condition of the under privilege Filipinos by providing access to affordable shelter financing and work in partnership with multi-sectoral stakeholders for the development and implementation of innovative and sustainable social housing programs. SHFC was created through Executive Order No. 272 while Rez Cortez’ first blockbuster film was with Trixia Gomez in the 1978 film “Halik na Lumalatay.” Judging from its title and his leading lady, we will know the genre of the film.

Aside from Poblacion and earlier that day, he was there to witness the Turn-Over Ceremony of the school building intended for Ligaya National High School (LNHS). Mayor Eduardo G. Gadiano turned over the facility to Department of Education (DepEd) headed by its Principal Mrs. Elvira Dayrit and Brgy. Chairman Edgar Hilario of Ligaya. It was in Ligaya where he informed his fans, students and faculty members of LNHS that he’s in the cast of an indie film called “Bwakaw”.

Rez in real life, according to Wikipedia, is Res Septimo Cortez, was born in Canaman, Camarines Sur in February 4, 1956. In “Bwakaw”, Rez is a tricycle driver who became particularly close with Rene (the Eddie Garcia character, a 75-year-old-gay man) and the old man’s dog named “Bwakaw”. Rez Cortez did not tell us that in the movie he have a kissing scene with Eddie Garcia. In an interview, Garcia admitted that he once did it (kissing scene with another man) before with the late Mario O’ Hara in 1971 award winning film “Tubog sa Ginto”. In his teaming up with the great Manoy, a co-Uragon, in this particular film he stated as told to PEP’s Noli Nicasio, “I highly respect the guy so I gave him all the support that I could give."

In his public speeches in three occasions for his two days stay in Sablayan, he was so amazed how Mayor Ed is steering this great town of ours…

-------

(Photo : File With some employees of LGU-Sablayan)

Bansag

“Perlas ng Silangan” ang pinaka-kilalang bansag sa Pilipinas. “P-Noy” naman ang bansag sa ating kasalukuyang pangulo ng bansa. Ang bansag ay ang katawagan, sagisag, palayaw (ngunit kung minsan, may mga taong dinudugtungan ng bansag ang palayaw) sa isang tao, lugar o bansa. Ito ay mga pangalan o salitang naglalarawan, pandiwa man o pang-uri, na kadalasang idinudugtong sa pangalan o palayaw ng isang tao. Tao lamang ang ating tutumbukin sa sulating ito at hindi ang sa mga lugar o bansa. Pero hindi bansag o pagbabansag sa lahat ng tao ang nais kong ibahagi. Isasaisang-tabi natin kung bakit ang bansag kay Ernesto Guevarra ng Cuba at Argentina ay “Che” at “Agapito Bagumbayan” naman si Andres Bonifacio. Sa palagay ko, walang sinumang makakabasa ng blog entry na ito na tunay nakaharap at nakausap ang dalawang rebolusyunaryong aking nabanggit. Ang bansag sa taong ating tatalakayin ay tungkol sa mga tunay na tao na sa anumang paraan ay naging bahagi ng ating buhay-pamayanan. Maaaring sila ay mga kaibigan natin, kamag-aral, kamag-anak o mga kakilala man lang.

Hindi lamang ang mga taong binigyan ng bansag ang dapat tuunan ng pansin kundi kung papaano nagkakabansag ang isang tao at kung ano ang layunin ng sinumang nagbansag sa kanya. Una, ang pagbabansag ay ginagawa sa isang tao hindi lamang upang atin silang matandaan o matukoy kundi kadalasan ay may kakambal din itong katuwaan o katatawanan. Ang bansag at pagbabansag, kagaya ng karapatang pantao, ay unibersal. Wala itong pinipiling lahi, paniniwala, idolohiya, relihiyon, kredo, kasarian, tayo sa lipunan, edad at iba pang pagkakaiba ng tao. Ang bansag, kagaya ng mga balita sa pahayagan, ay nagdudulot din ng galak at inis sa mga pinatutungkulan at pinagmumulan ng bansag. Ang alam ko lang, ang pagbabansag ay bahagi ng kapwa pagiging masayahin at malungkuting buhay ng mga Pilipino.

Ikinakabit natin ang bansag sa mga taong may magkaparehong pangalan sa ating mga ginagalawang pook at lugar upang sila ay maiba sa isa’t-isa. Karaniwan ay ikinakabit ito sa pangalan ng kanilang nanay, tatay o asawa. Halimbawa, “Nestor ni Berang” at “Nestor ni Naty”. “Omar ni Ely” (asawa) at “Omar ni Resty” (tatay). Kagaya ng "Rico Punong Singer" at "Rico Puno ng DILG".

Isang uri din ng pagbabansag ang pagdudugtong ng lugar na sinilangan, kung saan siya lumaki o nakatira. Halimbawa sa Oriental Mindoro ay may “Macario Bulalacao”, “Marco Mansalay” at “Mar Roxas” (biro lang po, Tita Koring!). Pwede ring mabansagan ang isang tao sa pamamagitan ng mga salitang may kaugnayan sa kanyang trabaho katulad ng “Goriong Kartero” at “Paco Tubo” na isang tubero. O kaya naman ay mula sa mga bagay na prominenteng siya ay naroon. Kagaya ng isang komentarista sa radio at pahayagan na may programa at kolum na ang pamagat ay “Pwera Usog” kaya siya ay binasagang “Jimmy Usog”. Bansag na ginamit din niya sa kanyang pagtakbo sa pulitika. Ang mga bansag nga pala, ibig ko lang ipaalala, ay magagamit din nila sa darating na Oktubre 1 hanggang 5. Tinatawag rin nga pala sa bansag ang mga ordinaryong botante para sa kanilang personal na pagkaka-ugnay.

May mga sangkap din ang bansag at pagbabansag ng tila may tunog na pang-uuyam o pang-iinsulto sa itsura at manerismo ng isang tao. Kaya naman naririyan sin “Boy Pilig” at “Tacio Bakpak” (na isang kuba). Isama mo pa si “Peryong Bingot” at “Maria Puting Kilay”.

May mga bansag din na may mga kuwento ng mga pangyayari at kaganapan ng kapalpakan at katatawanan ang nasa likod. Sa amin, may isang maninisid ng isda na sa gitna ng kanilang kainuman ay napansing may bakas ng kagat sa leeg. Nang tanungin siya ng kanyang mga ka-toma kung ano ang nakasugat dito, sinabi niya na kinagat daw siya ng pakul (isang uri ng isdang bato). Pero ang totoo pala, nang minsang mag-away sila ni Misis, kinagat siya nito. Mula noon, siya ay naging si “Totoy Pakul”!

Sabi ko kanina, ang bansag at pagbabansag ay walang pinipiling edad. Noong tayo ay nasa elementarya pa lang, ay binabansagan at nagbabansag na tayo ng mga salitang katunog lang ng ating mga pangalan o palayaw kahit na wala itong ga-katiting na kaugnayan sa atin katulad ng “Lhot Balut” at “Jhong Mahjong”. Pero mayroon din naming halaw sa isang katawa-tawang pangyayari sa loob ng iskul. Halimbawa dito si “Karinang Bugrit”. Isang araw sa loob ng klase, habang ang kanyang mga ka-klase ay naka-tayo na para mag-reses, si Karina ay nanatiling naka-upo, magkadais ang mga hita at pinagpapawisan ng malapot. Bigla na lamang nagtakbuhan ang iba pang mga bata papalabas ng silid at hawak ang mga ilong!

Itong si Karina ay may kamag-aral na Jaime ang pangalan. May kapilyuhan ang batang lalake at isang araw, ewan kung anong kagaguhan ang pumasok sa kanyang kukote, nilagyan niya ng thumbtacks ang upuan ni Ma’am. Dahil nga pilyo asar sa kanya ang lahat at siya ay inginuso ng mga ito. Ang parusa sa kanya ay maghapon siyang pinalinis ng kubeta ng prinsipal. Mula noon, tinawag na siyang “Jaime Inidoro”.

Pero sa atin, hindi layunin ng bansag at pagbabansag ang makasakit ng kalooban o pagtawanan ang mga kapintasan at kapalpakan ng mga tinutukoy na tao. Kundi sa pagpapakita ng lambing kundi man pagmamahal at pagsinta, pagiging tunay na kaibigan at kakilala at pagiging malapit sa isa’t-isa. Halimbawa, matapos ang tatlong dekada, sa kanilang alumni homecoming, nagkita sa wakas sina Jaime at Karina. Sabi ni Jaime kay Karina, “Oy, Bugrit, lkumusta ka na?” Sagot naman ng ale, “Mabuti naman Inidoro. Salamat kahit bagay tayo ay hindi tayo ang nagkatuluyan!”

Ang bansag, lalo na ang pagbabansag ng mga kilalang tao sa kanyang sarili ay isa ring paraan upang mapagtakpan ang maraming kahinaan na hindi o ayaw niyang baguhin. Kaya si Pepe na isang lalaking ubod ng pangit hindi lang ang anyo pero pati ang ugali ay gustung-gustong tawaging “Pepe Pogi” ng kanyang mga tauhan. Kagaya ng komedyanteng si "Don Pepot" na mula sa Pepot ay nilagyan niya ng "Don". Sa isang panayam sa kanya noon, sinabi niya ang dahilan nito. Sa kanya umanong dekada ng pag-aartista ay hindi siya yumaman kaya niya idinagdag ang salitang "Don" at kahit man lang daw sa pangalan ay yumaman siya.

Bago tayo magtapos, mabuting sabihin na ang bansag sa bansang ito ay bunga ng pakikipag-ugnayan at pakikipag-kaibigan, pagpapahalaga at pagtanggap. Isa ito sa iilang mga bagay na kusang ibinibigay at kusa rin nating tinatanggap. Isa pa, ang bansag ay maaaring manatili o maglaho depende sa mga tao at lugar na kanyang kaulayaw at ginagalawan sa kasalukuyan.

Ang mahalaga ay ang pagkakaroon nating lahat ng kamalayan na hindi lang sa bansag nakikilala ang tunay na pagkatao ng isang tao kundi sa ating karakter, legasiya, reputasyon at dangal na nakakabit sa ating palayaw at pangalan…


-------
(Paunawa: Bago nga pala ako maakusahan ng Sotto-copying, ang mga pangunahing punto dito ay halaw ko sa sulating "A.K.A" na sinulat ni Marco J. Guerrero, na lumabas sa pang-Hunyong edisyon (pp. 42-43)noong 1997 ng Blue Collar Magazine.)

----------

(Photo : IPAO File)