Jeproks

Pasukan na naman sa Lunes. Maraming kabataan mula sa ating lalawigan ang luluwas ng Maynila o sa alinmang siyudad at sentrong bayan upang mag-aral. Kapag tayo ay nasa ibang lugar, sari-saring tao ang ating makakadaupang palad. At kung mayroong mga kaibigan at ka-eskuwelang tapat ay mayroon din mga mapagbalatkayo. Sa klasikong nobela na “Florante at Laura’ ni Francisco Balagtas, may bahagi doon na naglalahad na buhat sa Alabania siya ay tumungo ng Atenas upang mag-aral. At sa blog entry na ito, ang buhay-estudyante lang ni Florante ang ating iikutan.

Malimit, kung sino pa ang ating mga kababayan ay siya pang mahirap pakisamahan. Kahit itanong niyo sa mga OFW. Si Adolfo marahil ang kauna-unahang jeproks sa literatura ng Pilipinas dahil sa katangian nitong tila “laki sa layaw.” Sa Saknong 202 ng “Florante at Laura” ay mababasa ang tinuran ni Florante kay Aladin, “Ang laki sa layaw karaniway’y hubad, sa bait at muni’t sa hatol ay salat”. Ang taong laki sa layaw din, batay sa isang awit ni Mike Hanopol na sumikat noong ako ay hayskul pa lang, ang tawag ay “jeproks”. Mapanghamon ang mag-aral o mamalagi sa ibang lugar. Maraming tukso. Katulad ng sinasabi sa awit na nabanggit ng Pinoy Rock icon na mga kabataang, “asal ay gahaman, malakas sa inuman, istorbo sa daan.” Simple lang ang habilin sa mga batang luluwas para mag-aral: Kailangang maging choosy sa kaibigan at huwag isiping in their company lamang mare-relieve ang inyong homesickness.

May ibang katangian ang pagiging jeproks ni Adolfo. Kahit hindi man siya ang jeproks ni Mike Hanopol, si Adolfo ang mapanibughuing jeproks ni Balagtas. Hanggang sa pinagtangkaan pa ni Adolfo na patayin si Florante sa isang palabas sa kanilang paaralan matapos baguhin nito ang orihinal na diyalogo ng drama. Kung ating sineryoso ang pag-aaral natin noon sa obra maestra ni Balagtas, maaalala natin na ang palabas (na isang trahedya o kuwentong malungkot) ay tungkol kay Reyna Yocasta. Magkapatid ang ginampanang papel nina Adolfo (Polinice) at Florante (Eteocles) at doon pinagtangkaan ng una na paslangin ang huli sa pamamagitan ng pagtaga ng kalis ng may ikatlong ulit. Mabuti na lamang at nailigtas si Florante ng isang ka-klase. Dahil dito, bumalik si Adolfo sa Albania at naiwan sa Atenas si Florante upang ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral.

Sa bawat bagong yugto ng buhay ay hindi lamang mga Adolfo kundi may mga Antenor din tayong masusumpungan. Mga kaibigang karamay natin sa panahong naroon tayo lalo na sa mga pagkakataon na may mga hindi magandang pangyayari sa ating mga iniwan.

Kagaya ni Florante, sana sa huli ay makatulong sa ating paglago bilang tao ang ating mga napag-aralan: “Araw ay natakot at ang kabataan sa pag-aaral ko sa anaki’y nananaw; bait ko’y luminis at ang karunungan, ang bulag kong isip ay kusang dinamtan (Saknong 215).” Lahat din ng asignatura ay pagsumikapan nating maipasa : “Natarok ang lalim ng pilosopiya, aking natutunan ang astrolohiya, natantong malinis ang kataka-taka at mayamang dunong ng matematika (Saknong 216).” Hindi tayo makatutulong bilang magulang kung hahayaan nating maging jeproks (laki sa layaw) ang ating mga anak!

Kaalinsabay ng pagiging matalino, dapat din tayong maging mga Aladin at Flerida na may pananagutan sa ating kapwa lalo na sa mga nangangailangan…

-------

(Photo: Power House Facebook)